راجر فدرر، تنیسباز سوییسی که یکی از بهترین فصلهای دوران ورزشی خود را در سال ۲۰۱۷ تجربه کرد، در مصاحبهای جالب از رفتارهای دوران کودکیاش سخن گفت.
این بازیکن ۳۶ ساله که اغلب رفتاری آرام و توام با خونسردی را در زمین از خود به نمایش میگذارد، در این مصاحبه میگوید که دوران نوجوانیاش این موضوع کاملا برعکس بوده است، تا جایی که پدر و مادرش او را نزد یک روانشناس میبرند: «در ۱۷ سالگی، پدر و مادرم تصمیم گرفتند که من را به دلیل عصبانیت در زمین بازی پیش یک روانشناس ببرند. از آن موقع بود که در مسیر پیشرفت قرار گرفتم.»
در سال ۲۰۰۴، اسطورهی تنیس جهان برای اولین بار به صدر جدول ردهبندی جهانی رسید. سلطهی فدرر بر تنیس جهان چیزی نیست که کسی از آن خبر نداشته باشد، اما کمتر کسی میداند که او پس از رسیدن به ردهی نخست، قصد کنارهگیری از دنیای تنیس را داشته است.
وی در اینباره میگوید: «پس از اینکه شماره یک جهان شدم، میخواستم از دنیای تنیس کنارهگیری کنم چون به تمامی اهدافم رسیده بودم. اما به خودم گفتم که به بازی کردن ادامه میدهم چون دیگر مجبور نیستم چیزی را ثابت کنم. هر چیزی را که بعد از آن بهدست بیاورم یک پاداش اضافه خواهد بود.»
فدرر در این مصاحبه همچنین از مربیای میگوید که به او دلیلی برای جنگیدن داد. کسیکه به فدرر در دوران شکلگیری تنیساش گفته بود که او هرگز نمیتواند وارد دنیای حرفهای تنیس شود و برای این ورزش ساخته نشده است. دارنده ۱۹ عنوان گرند اسلم اما حالا بابت این گفتهها از او قدردانی میکند: «من آدمی هستم که عواطف و احساساتم را به راحتی بروز میدهم. میگذارم که اشکهایم جاری شوند چون آن مربیای که به من گفت در تنیس هرگز به جایی نخواهم رسید را به یاد میآورم. در لحظاتی که احساسی میشوم، به از خودگذشتگیهایی فکر میکنم که من را به جایگاه فعلی رساند. در واقع باید از آن مربی تشکر کنم، چراکه در سالهای ابتدایی دوران ورزشیام من را ترغیب کرد که به راهم ادامه دهم.»